Dicentrarchus labrax

O σκοπός ήταν να ψαρεύαμε καμιά δύο ώρες και μετά να φέυγαμε για τις δουλειές μας.Μία εβδομάδα τώρα με είχε φάει η περιέργια.Το μέρος το είχαμε ψαρέψει με τον Γιώργο και είχε δείξει καλά σημάδια με το εγγλέζικο.

Βραχαδούρα έξω,με διάσπαρτα βράχια ανάμεσα σε πέτρες στον βυθό.Γύλοι και χειλούδες είχαν επιστρέψει πίσω,αλλά είχε χτυπήσει και ένας κακαρέλος παπούς,και σε ένα 2,5 ωρο ψάρεμα όλο κι όλο.

Αλλά με είχε φάει...Ηθελα να το ψαρέψω με spinning.Η βραδιά είχε ενα σχεδόν γεμάτο φεγγάρι,ο αέρας ένα ελαφρύ βοριαδάκι και το βαρόμετρο στα 1016.χμμμ.Στις 5 παρκάραμε και μόλις βγήκαμε από το αυτοκίνητο είπαμε την ίδια κουβέντα <λουτσοβραδυά!>Πράγματι αυτός ήταν ο πρώτος στόχος μας,αλλά όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεος γελα...

Οι πρώτες βολές δεν άργησαν να γίνουν.Αναγνωριστικά πρωτα με τεχνητό για πολύ ρηχά μήν τυχών και έχουμε σκαλώματα μέσα στην νύχτα.Αλλαγή σε max rap άσπρο.Στην δέυτερη βολη και αφου έχει κάνει τα 3/4 της διαδρομής επίθεση με λύσα στον αφρό!Μεχρι να καταλάβει τι είχε γίνει το ψάρι,το είχα ήδη στρέψει προς τα εμένα,δίνοντας μου να νομιζω οτι δεν ξεπερνούσε το κιλό.Μόλις όμως έποιασε το νόημα...άρχισε το πάρτυ!Ο Γιαννος πετάχτηκε σαν γατί με την απόχη στα χέρια,και οι δύο μαζί παρακολουθούσαμε το ψάρι μία να πετάγεται έξω απο το νερό,μία να ακούμε τα φρένα να τσιρίζουν,και μία να προσπαθεί να πάρει κεφάλι να τριφτεί στα βράχια.Αδρεναλίνη στο φούλ!Τελικά μετά από κάμποση ώρα μπήκε στην απόχη,μετά απο μία επιδέξια κίνηση του Γιάννη.Μεγάλο πράγμα να ξέρει ο άλλος να αποχιάζει...

Ηταν 3 κιλά ακριβώς και ήταν πανέμορφο!Συνεχίσαμε να σπινάρουμε χωρίς αποτέλεσμα όμως.Εκοψε το αεράκι,βγήκε και ο ήλιος και το σήμα τις επιστροφής δόθηκε.Τα μαζέψαμε και δώσαμε ραντεβού κάποια άλλη στιγμή.

Σπίτι πλέον έγινε λουκούμι στο φούρνο!

Στο κατόπι του λύκου

Απο πέρσι είχαμε επισκευτεί το μερος και μας είχε δώσει καλά δείγματα με απλευθέρωση 2 μικρων λαβρακόπουλων,οπότε είχαμε σκοπό να το εξερευνήσουμε και στην καρδιά του χειμώνα.Ραντεβού στα άγρια μεσάνυχτα με θερμοκρασίες 5-6 βαθμούς ωστε να είμαστε εκεί κανα δυο ώρες πρίν ξημερώσει.Αχχ κρεβατάκι μου που σε αφήνω...
Η παραλία είναι πολύ ρηχή,με σκαλώματα οπότε είχαμε πάρει μόνο τεχνητά με ελάχιστο ή και καθόλου βύθισμα.Waders,σκουφιά ,χοντρά μπουφάν ,δέσιμο τα καλάμια και χωριζόμαστε σαν τα κομάντα χωρίς φώτα,χωρίς θόρυβο.Στις πρώτες κιόλας βολές του Γιάννου και αρκετα βαθιά σταμάτησε το τεχνητό του ,και μια μάχη ξεκίνησε μέχρι να παραδωθεί κουρασμένο στα πόδια του.Ζύγιζε 1,300 και αφού το τραβήξαμε μακριά απο το νερό,ξαναχωριστήκαμε.

Δεν πέρασαν 10 λεπτά ,όταν σε μια παράληλη με την ακτή βολή ,στα 2 μέτρα απο εκει που σκάει το κύμα,ένιωσα το καλάμι μου να σπαρταράει.Ηταν ομως σύντομη η μάχη καθώς ήταν πολύ ρηχα και δέν άκουσα ούτε τα φρένα μου.

Ζύγιζε 1,100 και από εκεί και μετά δέν πήραμε ούτε ακολούθημα.

Χαλάλι όμως γιατί ήταν μια εξόρμηση με πολλές εμπειρίες και όμορφες εικόνες.

Αυτό το στόμα μπουκώνει 3 τεχνητά,όχι 1 !!!

Ο χειμώνας είχε μπει για τα καλά,και εμείς είμασταν στο κατόπι του λύκου...

Να χτυπησει ή να μην χτυπήσει?

To ξυπνητήρι ειχε οριστεί για τις 5.30.Ο σκοπός ηταν να ειμαστε στο πρώτο φως στο μέρος που ειχαμε αποφασίσει ,και μετά εξερέυνηση ενός νέου.

Kατα τις 9.30 και αφού εχουμε λιώσει στις βολές άπρακτοι αποφασίζουμε να μετακινηθούμε.Μας περίμεναν βράχια και θάμνοι με κανένα 15λεπτο ποδαρόδρομο.

Τελικά το μέρος μας αποζημίωσε εστω και χωρις ψάρι,καθως είχε ψιλα κυνήγια,βαθιά νερα και μια απρόσμενη συνάντηση με έναν τόνο αρκετά μεγάλο που πέρασε σχεδόν κάτω απο τα πόδια του Γιάννου κυνηγώντας ζαργάνες!Εγώ να του φωνάζω να σταματήσει να κανει βολές μην τυχών και του τα κόψει ολα,και αυτος να συνεχίζει...Να χτυπήσει ή να μην χτυπήσει?

Τελικά το μοναδικό ψαρι έκατσε σε έναν πλάνο και ηταν γύλος!Τι άλλο θα δούμε...

Για το τέλος μας κράτησε μια έκπληξη καθώς ένα κοπάδι δελφίνια κυνήγαγε στα ανοιχτά.