Πόσα λαβράκια πεθαίνουν από το Catch & Release;

 

Ένα από τα θέματα που μας έχει απασχολήσει ως ψαράδες είναι κατά πόσο τα ψάρια που απελευθερώνουμε ζουν ή πεθαίνουν μετά. Μία νέα έρευνα έρχεται να ρίξει φως σε αυτό το φλέγον θέμα που έχει καταφέρει να δημιουργήσει μέχρι και διαπληκτισμούς υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς.

Η έρευνα (Estimating post-release mortality of European sea bass based on experimental angling ) έγινε για λογαριασμό της ICES (International Council for the Exploration of the Sea)  μιας Οργάνωσης ιδιαίτερα δραστήριας όσον αφορά την θάλασσα. Συνεργάζεται με ένα δίκτυο με 5000 επιστήμονες από 20 χώρες και πάνω από 690 ινστιτούτα. Η συγκεκριμένη έρευνα έγινε από 8 επιστήμονες σε εσωτερική εγκατάσταση υδατοκαλλιέργειας (RAS) ανακύκλωσης νερού σε Γερμανικό Πανεπιστήμιο.

Σκοπός της έρευνας

Ο σκοπός της έρευνας ήταν α) να εξετάσει την εκτιμώμενη θνησιμότητα στα λαβράκια μέχρι και δέκα μέρες μετά την απελευθέρωση τους β) να αναγνωρίσει τα σημεία κλειδιά που είναι υπεύθυνα για αυτήν την θνησιμότητα και να προτείνει κατευθύνσεις για την βελτίωση της απελευθέρωσης στους ψαράδες. Αφορά αποκλειστικά την ερασιτεχνική αλιεία και ήρθε σαν συνέχεια μίας του 2015 στην οποία και βασίστηκε η Ευρωπαϊκή επιτροπή για την απαγόρευση του ψαρέματός του.

Η διαδικασία είχε ως εξής: Τα ψάρια βρίσκονταν σε τεράστιες δεξαμενές και μετρούσαν το μήκος και το βάρος τους και κατόπιν τα σημάδευαν με ένα ταμπελάκι στο πρώτο ραχιαίο πτερύγιο. Στην συνέχεια, ψαρεύονταν με τρεις μεθόδους : με spinning και με τεχνητό δόλωμα “wobbler” (στο εξωτερικό wobbler λένε όποιο ψαράκι κινείται στον οριζόντιο άξονα του π.χ. minnow ή vibration), με spinning και με τεχνητό δόλωμα σιλικόνη τύπου shad και τέλος με στατικό ψάρεμα (casting) με ζωντανό δόλωμα κόκκινο σκουλήκι. Όποιο ψάρι πιανόταν με μία από τις παραπάνω μεθόδους, καταγραφόταν και κατόπιν του άλλαζαν δεξαμενή όπου και παρέμενε για δέκα μέρες για να  μελετηθεί.

Τα στοιχεία καταγραφής

Η έρευνα  για κάθε ψάρι, επικεντρώθηκε σε τρία βασικά στοιχεία καταγραφής προτού απελευθερωθεί στην βοηθητική δεξαμενή όπου θα εξεταζόταν η θνησιμότητα μετά την απελευθέρωση. Το πρώτο ήταν, φυσικά και αναμενόμενα, με ποια μέθοδο πιάστηκε το λαβράκι δηλαδή με woobler, με shad ή με κόκκινο σκουλήκι. Το δεύτερο ήταν πόσο βαθιά είχε πιαστεί το κάθε δόλωμα. Με λίγα λόγια, η έρευνα επικεντρώθηκε στο αν το ψάρι είχε πιαστεί επιπόλαια στο σώμα ή στο εξωτερικό του στόματος μέχρι ακόμα αν το είχε καταπιεί και το αγκίστρι είχε καρφωθεί κοντά στο στομάχι. Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, τα τεχνητά δολώματα πολύ δύσκολα μπορούν να καταβροχθιστούν από ένα λαβράκι, αφού βρίσκονται πάντα σε κίνηση και έχουμε άμεση επαφή μαζί τους, σε αντίθεση με το στατικό ψάρεμα όπου το καλάμι βρίσκεται στην βάση και το δόλωμα ψαρεύει μόνο του στο βυθό.  Οπότε, αυτό το γεγονός, επηρέασε σημαντικά τα αποτελέσματα και κατ' επέκταση την θνησιμότητα, για αυτό η καταγραφή αυτού του στοιχείου ήταν και το πιο σημαντικό θέμα της έρευνας.

Το τρίτο στοιχείο καταγραφής ήταν ο χρόνος έκθεσης στον αέρα δηλαδή ο χρόνος που μεσολαβεί από την ώρα που θα βγει στην στεριά και θα απαγκιστρωθεί μέχρι να ξαναριχτεί πίσω στο νερό. Το ζητούμενο εδώ ήταν κατά πόσο αυτός ο χρόνος μπορεί να αποβεί μοιραίος.  Ένα άλλο στοιχείο που καταγράφηκε και θεωρήθηκε δευτερεύον ήταν ο χρόνος μάχης με το ψάρι.

                           

Τα αποτελέσματα

Τα αποτελέσματα πραγματικά εξέπληξαν τους πάντες! Από τα 97 ψάρια που αλιεύθηκαν, τα 36 ήταν με ζωντανό και πέθαναν τα 5, τα 32 με wobbler και δεν πέθανε κανένα και τα 29 με shad και επίσης δεν πέθανε κανένα! Συνολικά για όλα τα πειράματα που έγιναν, το ποσοστό θνησιμότητας ήταν περί του 5%, όταν στην προηγούμενη έρευνα τα αποτελέσματα έδωσαν 15% θνησιμότητα! Οι σημαντικότεροι παράγοντες που έπαιξαν ρόλο στην μη θνησιμότητα του λαβρακιού ήταν η γρήγορη απελευθέρωση του και η παρουσία όσο λιγότερου αίματος δηλαδή πόσο βαθιά είχε πιαστεί το δόλωμα. Εκεί ήταν και η βασική αιτία θανάτου καθώς το σκουλήκι είχε βαθιά πιασίματα με αποτέλεσμα η απαγκίστρωση του να είναι δύσκολη και χρονοβόρα οπότε αργούσε το ψάρι να επιστρέψει στο νερό. Για την ακρίβεια, το σκουλήκι ήθελε από 180 έως 300 sec για να την απαγκίστρωση όταν τα τεχνητά δολώματα ήθελαν γύρω στα 20 sec...

Αυτό που δεν μπόρεσα να εξακριβώσω ήταν πως ακριβώς γινόταν η διαδικασία απαλλαγής του ψαριού από το αγκίστρι. Το μόνο που αναφέρονταν ήταν ότι χρησιμοποιούσαν πενσάκι. Δεν ανέφεραν -αν και θα ήταν χρήσιμο- αν κρατούσαν το ψάρι με lip grip ή πιαστράκι ή αν φορούσαν γάντια κ.τ.λ.. Λεπτομέρειες μεν, βασικές για το ψάρεμα μας δε...

Το γενικό συμπέρασμα μετά από αυτήν την έρευνα είναι ότι η απελευθέρωση των ψαριών και ειδικά στην περίπτωση των λαβρακιών έχει νόημα. Δεν είναι για εφέ και ΠΡΕΠΕΙ να αυτό το περάσουμε στο ψαρευτικό μας... DNA! Ακόμα και αν “αχόρταγοι” επαγγελματίες ή “ασταμάτητοι” ερασιτέχνες μας χλευάζουν για το αντίθετο, εμείς ξέρουμε την αλήθεια και πλέον είναι επίσημη και με επιχειρήματα!  Σωστό C&R δεν σημαίνει μόνο σεβασμό στην θάλασσα αλλά και μια αχτίδα φωτός για το μέλλον του ψαρέματος στην χώρα μας!!

Καλοκαίρι,αφρόψαρα και πλανάκια!

Καλοκαίρι,αφρόψαρα και πλανάκια!

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ LUREBITES ΤΟ 2016

Το καλοκαίρι έχει μπεί για τα καλά, η θερμοκρασία του νερού ανεβαίνει με γοργούς ρυθμούς και τα αφρόψαρα έχουν αρχίσει να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στις ακτές μας. Υπάρχουν σημεία που τα ψάρια είναι στην ακτίνα της βολής μας με μικρές σιλικόνες και μικρά minnow. Yπάρχουν όμως και σημεία όπως οι παραλίες και τα βράχια με κοντινές ρίβες που η απόσταση βολής είναι το ζητούμενο, και εκεί θα χρειαστούμε ένα τεχνητό που θα αποδίδει τα μέγιστα σε αυτό τον ρόλο.Αυτά είναι τα πλανάκια.

 

Είδη ψαριών.

Πραγματικά σχεδόν δεν υπάρχει κανόνας για το τί θα δελεάσει ένα πλανάκι. Από δράκαινες, σκαρμούς , περκες και στείρες στον βυθό, μέχρι μανάλια ,μελανούρια,  ζαργάνες , λίτσες, λιτσομελάνουρα και τονάκια στον αφρό. Ακόμα και λαβράκια ή γοφάρια θα το τιμήσουν! Το ψάρι όμως που υπάρχει σε μεγαλύτερους αριθμούς αυτή την εποχή και στοχεύουμε δεν είναι άλλο απο το κοκκάλι και τα ξαδέλφια του σαφρίδια και κολλιοί.

 

Είδη πλάνων

Στα μικρά πλανάκια ισχύει η ίδια φιλοσοφία κατασκευής όπως και στους βαρύτερους πλάνους του shore jigging. Υπάρχουν οι πισόβαροι με το βάρος δηλαδή συγκεντρωμένο στο πίσω μέρος, οι μεσόβαροι και αυτοί με το βάρος μπροστά. Όπως και στα minnow δεν έχουν όλοι οι πλάνοι την ίδια πλεύση. Η εταιρία που τους κατασκευάζει τους έχει δώσει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για να κινούνται με τον τρόπο που θέλει και αυτό είναι το μυστικό που πρέπει να ανακαλύψουμε εμείς.

 

Πλεύση

 Η μεγαλύτερη διαφορά στην πλεύση είναι στον τρόπο βύθισης. Οι πισόβαροι συνήθως φεύγουν σφαίρα προς τον βυθό με μία γωνία 45 μοιρων. Οι μεσόβαροι κινούνται σαν μια πτώση φύλλου, δηλαδή μια οριζόντια κίνηση δεξιά-αριστερά. Το βάρος και οι τυχών γωνίες ή εσοχές που έχουν κατασκευαστικά θα καθορίσουν και τον ρυθμό βύθισης, πιο αργά ή πιο γρήγορα. Αυτό το καταλαβαίνουμε έυκολα αν με δύο πλάνους στα ίδια γραμάρια και ίδιας φιλοσοφίας π.χ. μεσόβαροι, κάνουμε βολή και ο ένας πατώσει στα 10 δευτερόλεπτα ενώ ο άλλος στα 7. Oι πλάνοι με το βάρος μπροστά έχουν ένα μεσαίο ρυθμό βύθισης καθώς έχουν και το νήμα να τραβήξουν. Στην ανάκτηση τώρα πολλοί πλάνοι δουλεύουν και με συνεχόμενη. Αν μαζεύουμε σταθερό ρυθμό δηλαδή το κεφάλι τους μένει σταθερό στην παραμάνα και είτε κουνάνε δεξιά αριστερά την ουρά , είτε μένουν ολόκληροι σταθεροί και στρίβουν το σώμα τους, κάνουν δηλαδή roll. Όλα αυτά αλλάζουν αν αρματωθούν ανάποδα, δηλαδή βάλουμε την σαλαγγιά στο μάτι και την παραμάνα στην ουρά. Έμπνευση να έχουμε και οι παραλλαγές είναι πάμπολλες!

 

Κανόνες ...

Οπως είπαμε το ψάρι που κυρίως εστιάζουμε αυτόν τον καιρό είναι το κοκκάλι. Είναι ψάρι που πάει σε κοπάδι οπότε η συνάντηση με το πρώτο δεν θα είναι τυχαία και κάπου εκεί θα υπάρχουν και τα υπόλοιπα μέλη. Οι εναλλαγές θα ξεκλειδώσουν την απάντηση στο τι τρώνε εκείνη την ημέρα. Λέγοντας εναλλαγές εννοώ και τον τύπο-χρώμα και την πλεύση. Όταν την βρούμε είναι ένα από τα πιό διασκεδαστικά ψαρέματα που μπορούμε να κάνουμε στο lrf . Tα πιο πολλά χτυπήματα συνεπάγονται και αρκετά ξεψαρίσματα αλλά αυτό είναι αποτέλεσμα του μαλακού στόματός τους και δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά. Το γεγονός οτι μπορούμε να τα πετύχουμε κυριολεκτικά παντού είναι για μένα το μεγάλο πλεονέκτημα τους, καθώς δεν υπάρχει μονοτονία στον τόπο του ψαρέματος τους. Δηλαδή δεν θα πάω σε ένα λιμανάκι και θα βιτσιάζω όλη μέρα. Θα περπατήσω και στην διπλανή παραλία αλλά και στο καβάκι  που θα χρειαστώ μια μακρινή βολή και εκεί θα μου δώσουν την λύση τα πλανάκια.

 

...και εκπλήξεις

Είμουν στο δρόμο της επιστροφής από ένα ψάρεμα για κοκκάλια όταν αποφάσισα να κάνω μία σταση για καφέ με θέα μια ρηχή παραλία. Δίπλα μου στα 20 μέτρα ξεκουραζόταν ένα παλικάρι από Οδική βοήθεια. Η ώρα είχε περάσει, σχεδόν 10 το πρωί είχε πάει, και όπως ηρεμούσα το βλέμα μου στην θάλασσα πρατηρώ κυνήγια βαθιά και δεξιά μου. Στα  δεύτερα πλατσουρίσματα που ήταν πλέον μπροστά μου αλλά και πάλι βαθειά, έχω πεταχτεί έξω, έχω ανοίξει το καλάμι και χωρίς να πάρω τίποτα άλλο εκτός από ένα πλανάκι που βυθίζεται σχετικά αργά σε ένα λεπτό έκανα την πρώτη βολή.Τίποτα. Δεύτερη βολή πιό δεξιά και στο δεύτερο jerk ένα ξερό γκουπ με φοβίζει μήπως σκάλωσε. Μισό δευτερόλεπτο αργότερα το καλάμι λυγίζει και το μηχανάκι κελαηδάει.Το δυνατό πρώτο κεφάλι μου χαρίζει ένα χαμόγελο και σηκώνοντας το καλάμι έχω στρέψει το βλέμμα μου στην μύτη του καλαμιού που προσπαθεί να επιβληθεί στο ψάρι. Απο πίσω μου έχει κατέβει το παληκάρι απο την Οδική και οι δυο μαζί χαζεύουμε το ψάρι που πλέον χτυπιέται στον αφρό  με 3-4 πιό μικρής διάρκειας κεφάλια. Όταν πλέον πλησιάζει μπροστά μου θυμάμαι οτι δεν έχω πάνω μου τίποτα για να το σιγουρέψω και η παραλία ήταν γεμάτη μεγάλες κροκάλες που γλιστρούσαν. Σημαδεύω δυο που έκαναν ενα ανάποδο γάμα και <παρκάρω> το ψάρι ανάμεσα. Μια λίτσα 1,2 κιλών είχε αποπλανηθεί απο το πλανάκι μου!

 

Eξοπλισμός

Ο εξοπλισμός που θα χρησιμοποιήσουμε στο lrf για χρήση με πλανάκια δεν διαφέρει από τα υπόλοιπα τεχνητά. Λεπτό νήμα και ποιοτικό είναι απαραίτητο για ξένιαστα ψαρέματα και βοηθά και αυτό με την σειρά του στις μακρινές βολές. Λεπτό και ποιοτικό αντίστοιχα παράμαλλο θα βοηθήσει στην πλέυση που πλάνου. Ανεβαίνουμε σε διάμετρο αν το μέρος ξέρουμε οτι κρατά μεγαλύτερα ψάρια απο τον μέσο όρο που στοχεύουμε με το lrf. To ίδιο και αν έχει εμπόδια ή ρεμέτζα, ωστε να μπορούμε να ζορίσουμε το ψάρι παραπάνω. Αυτό που θα πρέπει να προσέξουμε μόνο είναι αν πετύχουμε τα κοκκάλια να χαλαρώσουμε λίγο τα φρένα γιατί όπως είπαμε έχουν μαλακό στόμα και σχίζονται εύκολα.

 

Τips and tricks

Δοκιμάστε να αρματώσεται τα πλανάκια σας με διάφορα αξεσουάρ. Ενα μικρό χταποδάκι στο assist τους με διαφορετικό χρώμα απο τον πλάνο πολλές φορές κάνει την διαφορά σε δύστροπα ψάρια. Ενα πολύ μικρό χελάκι επίσεις στο assist είναι πολύ παιχνιδιάρικο όταν κάνουμε jerk. Με προσοχή στο μήκος τους μόνο για να μήν μπερδεύονται με την πίσω σαλαγγιά . Μια φούντα στην ουρά αλλάζει την όψη του πλάνου ιδιαίτερα στην συνεχόμενη ανάκτηση καθώς η κίνηση της είναι σχεδόν ίδια με την ουρά των μικρόψαρων.

 

Επίσεις αν δείτε οτι μία σαλαγγιά δεν σας εμπνέει και πολύ σιγουριά , λόγω μεγέθους ή ποιότητας κατασκευής, χωρίς δεύτερη σκέψη αλλάξτε την. Είναι κρίμα να χαθεί ένα ψάρι για το οποίο μοχθήσατε να το κάνετε να δαγκώσει το τεχνητό σας. Και είναι κρίμα να κολυμπά ένα ψάρι με μια σαλαγγιά στο στόμα άδικα.

 

Επίλογος

Κάντε μια επιλογή σε πλάνους, και ξεκινήστε τους πειραματισμούς σε πλεύσεις . Jerking με το καλάμι ψηλά και χτυπήματα ή την μύτη του καλαμιού να κοιτάζει την θάλασσα και ανακαλύψτε τον πλουραλισμό των ψαριών που προσφέρει το ψάρεμα με lrf. Αφήστε τα μικρά άτομα να αναπαραχθούν και διασκεδάστε το όσο η εποχή προσφέρεται!

Ψαρεύοντας σε πενήντα πόντους νερό! Lure fishing in shallow water

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΧΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΣΤΟ LUREBITES TO 2015

Με τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμών ήταν θέμα χρόνου να εκτοξευτεί το spinning και στην χώρα μας. Πλέον μπορείς να βρεις spinner σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, από βράχια και κάβους μέχρι λιμάνια και παραλίες. Στο κάθε μέρος και αναλόγως την εποχή θα δουλέψουν διαφορετικά τεχνητά. 

Υπάρχουν όμως και μέρη τα οποία χρειάζονται τεχνητά με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά γιατί αλλιώς απλά δεν μπορούμε να ψαρέψουμε. Τέτοια μέρη είναι τα ρηχά και όταν λέμε ρηχά εννοούμε μισό μέτρο νερό όπου αν δεν χρησιμοποιήσουμε τα κατάλληλα τεχνητά εκτός από την μη απόδοση,  θα κλαίμε και μια περιουσία... 

 

Τύποι βυθών

Υπάρχουν τρεις τύποι ρηχών βυθών. Ο πρώτος είναι παραλία με κάποιο καλό βάθος ή ρίβα που όμως στα τελευταία μέτρα ρηχαίνει πολύ. Ο δεύτερος είναι ο μεικτός βυθός με διάσπαρτα βράχια και πλάκες που πολλές φορές ξενερίζουν. 

Ο τρίτος είναι ρηχές αμμουδερές παραλίες με φύκια ή εκβολές και λιμνοθάλασσες. Σε αυτούς τους τόπους μπορούμε να συμπεριλάβουμε και ένα λιμανάκι με τα ίδια χαρακτηριστικά βυθού. Σε όλες τις περιπτώσεις όμως δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τεχνητά που βυθίζονται παραπάνω από πενήντα πόντους, για τον απλούστατο λόγο ότι θα μας πιαστεί στον βυθό. Μάλιστα, πολλές φορές το καλύτερο θα ήταν να μην έχουν καθόλου βύθισμα.

 

Μία αυτονόητη λύση για πολλούς που ψαρεύουν σε ρηχά νερά είναι τα waders ή αλλιώς αδιάβροχες ολόσωμες φόρμες. Με κόστος όσο δύο με τρία καλά τεχνητά, η απόσβεση έρχεται γρήγορα καθώς μας αφήνουν να ψαρεύουμε μέσα στο νερό οπότε είτε τα τεχνητά δεν σκαλώνουν, είτε τα φτάνουμε για να τα ξεσκαλώσουμε. Εκτός όμως αυτού, η άνεση που μας δίνουν κρατώντας μας στεγνούς, μας αφήνουν να ψαρέψουμε απερίσπαστοι.

 

Στοχεύοντας είδη ψαριών

Ψάρια όπως τα λαβράκια, οι λίτσες, τα κοκκάλια, τα γοφάρια, ακόμα και οι ζαργάνες αρέσκονται να κυνηγούν στα ρηχά είτε με ενέδρες, είτε στριμώχνοντας το ψιλό έξω έξω ώστε να μην μπορεί να ξεφύγει. Ακόμα και λούτσους έχω πετύχει να σουλατσάρουν πριν το ξημέρωμα σε πολύ ρηχή παραλία που συνόρευε με βαθιά νερά κοντά της. Ο κυρίαρχος όμως κυνηγός δεν είναι άλλος από το λαβράκι, που συναντάτε από άκρη σε άκρη στις ρηχοπατιές της χώρας μας. 

Αυτό το ψάρι ήταν το κίνητρο να ασχοληθώ με το ψάρεμα στα ρηχά, άσχετα αν στην πορεία η ποικιλία των ψαριών που έπιασα ήταν πολύ μεγαλύτερη από όσο φανταζόμουν. Ποιος είναι όμως ο λόγος που προτρέπω να ψαρέψετε στα ρηχά; Αυτός είναι οι συνθήκες που διαμορφώνονται σε αυτά τα μέρη και βοηθούν στο να ξεγελάσουμε εύκολα τα ψάρια. Με πιο απλά λόγια, το κύμα και η ανακατωσούρα είναι πάντα σύμμαχος μας, επιτρέποντας να ξεγελάσουμε ακόμα και ψάρια σεβαστού μεγέθους, που σε άλλες περιπτώσεις είναι τραβηγμένα στα βαθιά. Πάμε όμως τώρα να δούμε πως μπορούμε να διαλέξουμε τέτοια τεχνητά που θα ψαρέψουν σε αυτές τις συνθήκες.

 

Είδη τεχνητών- Top water - Μinnow

Από όλους τους τύπους τεχνητών, αυτοί που κάνουν για ψάρεμα στα ρηχά νερά είναι τα Top Water και κάποια από τα minnow. Στα Top Water, δηλαδή επιφάνειας,  υπάρχουν τα walk the dog τεχνητά τα οποία που δεν έχουν γλώσσα, επιπλέουν και είναι σχεδιασμένα από τις εταιρίες να κινούνται δεξιά-αριστερά σε κάθε χτύπημα του καλαμιού μας. Υπάρχουν όμως και τα popper που η μούρη τους είναι σχεδόν κάθετη με αποτέλεσμα σε κάθε twich να σηκώνουν νερό μπροστά τους. 

Aπό το θηριώδες Pibara 190 μέχρι το μικροσκοπικό Ζιp baits fakie, η φιλοσοφία των wtd τεχνητών παραμένει ίδια.

Και τα δύο, μας επιτρέπουν να ψαρέψουμε κυριολεκτικά σε όλους τους βυθούς ενώ απευθύνονται σε μεγάλη γκάμα ειδών ψαριών.  Το καλύτερο 'όμως είναι ότι οι εικόνες της επίθεσης στον αφρό μένουν ανεξίτηλες! Τέτοια τεχνητά έχουν όλες σχεδόν οι εταιρίες και μερικά από αυτά είναι το DUEL Silver Dog, IMA Salt Skimmer ,RAPALA X-Rap Pop, SEASPIN Pro-Q , YOZURI Hydro Popper, Popper bait της SHIMANO, Pibara της Βlue Spin και πάρα πολλά άλλα. Και στους δυο τύπους υπάρχει μια ιδιομορφία σε σχέση με τα υπόλοιπα τεχνητά σκληρά και μαλακά. Επειδή συνήθως βλέπουμε την επίθεση βιαζόμαστε να καρφώσουμε. Θέλει πρώτα να νιώσουμε το καλάμι να λυγίζει και μετά κάρφωμα ώστε να το σιγουρέψουμε, και να μην το χάσουμε λόγω επιπόλαιου πιασίματος.

 

Στα minnow τώρα τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα. Εδώ το internet θα σταθεί αρωγός στην προσπάθεια μας να βρούμε τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε ώστε να κάνουμε σωστή επιλογή. Όλες οι μεγάλες εταιρίες, κατασκευάζοντας ένα τεχνητό θέλουν να του δώσουν, πέρα από τα άλλα χαρακτηριστικά, συγκεκριμένο βάθος πλεύσης. Για παράδειγμα, στην φωτογραφία παρακάτω η DUO μας ενημερώνει πως το Bullet θα βυθιστεί μέχρι το πολύ σαράντα πόντους, ανεξαρτήτως ταχύτητας που μαζεύουμε με τον μηχανισμό. 

Μία αναζήτηση στο YouTube για βίντεο θα μας δώσει και εικόνα αλλά και τεχνικές πώς να το χρησιμοποιήσουμε. Άρα ψάχνοντας, μπορούμε να βρούμε ποια από τα Minnow δεν έχουν μεγάλο βάθος πλεύσης ώστε να μπορέσουμε να τα χρησιμοποιήσουμε στο ψάρεμα μας.  Άλλα τέτοια τεχνητά που έχω διαπιστώσει ότι μπορούν να ψαρευτούν στα ρηχά είναι : το BASSDAY Log surf, TACKLE HOUSE Contact Feed Shallow, IMA Komomo 2  LITTLE JACK Borabress και RAPTURE Smile. 

Tα τρία τελευταία μάλιστα πολλές φορές μπορείς να δεις την ράχη τους να ξενερίζει... τόσο ρηχά πλέουν! Εννοείτε ότι υπάρχουν πολλά άλλα τεχνητά που περιμένουν να τα ανακαλύψετε. Για να σας βοηθήσω, κοινό τους γνώρισμα είναι η μικρή γλώσσα και η floating ιδιότητα. Εδώ πρέπει να πούμε πως υπάρχουν και τεχνητά sinking που όταν τα φέρνεις ανεβαίνουν αφρό αλλά προσωπικά προτιμώ να μην το ρισκάρω, καθώς αν για οποιοδήποτε λόγο σταματήσουμε να μαζεύουμε νήμα, το τεχνητό θα μείνει για πάντα στην αγκαλιά του Ποσειδώνα. Είναι κρίμα και για την τσέπη μας και για το περιβάλλον, αφού αυτά μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε μόνο σε πιο βαθιά νερά.

Κάτι άλλο όσον αφορά το μέγεθος, καλό θα ήταν να μην είναι όλα ίδια.  Από πέντε μέχρι και δεκαπέντε εκατοστά είναι μια καλή διαφορά, ώστε να καλύψουμε και τα διαφορετικά μεγέθη μικρόψαρων που κρατά ο τόπος. Άλλωστε, σε όλες τις τεχνικές του spinning, από LRF μέχρι heavy spin, υπάρχουν διαφόρων μεγεθών τεχνητά ώστε να έχουμε μια ποικιλία στο... μενού που σερβίρουμε στα ψάρια! Τα πιο βαριά από αυτά θα μας βοηθήσουν να κάνουμε ικανοποιητικές βολές και με κόντρα καιρό, οπότε η δική μου λογική λέει : ποικιλία στο μέγεθος και στο βάρος, παρά στο χρώμα και στο σχήμα.

 

Μια μοναδική εμπειρία στα ρηχά

 

Δεν θα ξεχάσω μια εμπειρία από ένα ψάρεμα του περσινού χειμώνα. Έγινε σε μια παραλία με πολύ ψιλό βότσαλο. Αέρα σχεδόν δεν είχε και όταν ψιλοφύσαγε τον είχαμε πλάτη. Είχε όμως ένα τρομερό αντιμάμαλλο, τόσο που το τελευταίο σκαλοπάτι που έσκαγε το κύμα με εκεί που σταμάταγε το νερό ήταν τουλάχιστον δώδεκα μέτρα. Με την ολόσωμη ψαρεύαμε μέσα στο νερό, με συνεχή μετακίνηση γιατί βούλιαζες. Επίσης, είχε τρελή θολούρα με συννεφιά. Για μένα αυτές ήταν οι τέλειες συνθήκες. Το τελευταίο σκαλοπάτι λοιπόν, το έβλεπες όταν σηκωνόταν το νερό πριν σκάσει σε αφρούς, σαν ένα θολό τοίχο ενός μέτρου ύψους. Κάποια στιγμή ξεχώρισα κάτι πλάκες. Σκέφτηκα,  “ρε μπας και εδώ κρύβονται τα ρημάδια;;;”. 

Με τον καιρό σύμμαχο οι εκπλήξεις δεν θα είναι τυχαίες...

Έβαλα το Silver Dog και έκανα βολή, φέρνοντας το τεχνητό έξω με ψηλά το καλάμι και χτυπήματα γιατί αν το κατέβαζα, το νήμα το παρέσερναν τα διαδοχικά κύματα και έχανε την κίνηση του. Τέσσερα μέτρα πριν το τέλος, άρχισα να το μαζεύω συνεχόμενα για να μην σκαλώσει ή μπερδευτεί το τεχνητό μέσα στο κύμα. Τότε είδα μια εικόνα που δεν θα την ξεχάσω ποτέ.... Ένας τοίχος θολού νερού ένα μέτρο ύψος με το τεχνητό στο κέντρο και ένα λάβρακας με ανοιχτό το στόμα να έρχεται με μανία από πίσω του, να το μπουκώνει και να σκάει μέσα στους αφρούς δύο μέτρα από τα πόδια μου. Σάστιζα, κάρφωσα και το κύμα πήρε το ψάρι προς τα πίσω και άρχισε το πάρτι με τα φρένα. Πάλευα το ψάρι και φώναζα, κάνοντας το ψαροταίρι μου να τρέξει για να δει τι γινόταν. Το ψάρι δεν έλεγε να βγει γιατί μια το έφερνε προς τα έξω το κύμα και του έπαιρνα μέτρα, και μια το έπαιρνε πίσω κάνοντας το να φαίνεται σαν δέκα κιλά. Στο τέλος μπήκα μέχρι την μέση, έγινα μούσκεμα ενώ τη ώρα που το κύμα το έφερνε δίπλα μου δεν το έβλεπα αφού ήταν μέσα στους αφρούς. Αναγκαστικά, μάζεψα πολύ γρήγορα και τρέχοντας προς τα έξω κατάφερα επιτελούς και το “προσγείωσα” στην ακτή. Σκηνές σουρεαλιστικές, με εξοπλισμό ένα καλάμι με c.w. 5-20 γρμ. και ένα λαβράκι-μαχητή, δυόμιση κιλά!

 

Ας μην ξεχνάμε όμως ότι είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να αρπάζουν το τεχνητό μας και ψάρια σε μεγέθη που πρέπει πάση θυσία να απελευθερώνονται. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κρατάμε ψάρια που δεν έχουν αναπαραχθεί έστω μία φορά, μόνο και μόνο για να τα πάμε σπίτι. Άποψη μου είναι το spinning και το ψάρεμα εν γένει είναι χόμπι και ως τέτοιο δεν χωρά η σκέψη “τόσα έξοδα έκανα, ας το κρατήσω το μικρό”. Με πιο λίγα χρήματα πάμε σε ταβερνάκι και περνάμε εξίσου καλά με την ίδια παρέα.

Top water...the return

Να επανελθω με τις εμπειριες που αποκομισα εδω και λιγο καιρο...
1ον.Τα αστοχα χτυπηματα που ειδα,ηταν απο μικρα ατομα.Για αυτα που ηταν βαθεια δεν μπορω να εχω γνωμη,πιθανον να ηταν και απο μεγαλυτερα.
2ον.Δεν πρεπει να καρφωνουμε με το που δουμε την επιθεση.Επειδη την επιθεση την βλεπουμε,απο ενστικτο καρφωνουμε ακαριαια,με αποτελεσμα ειτε να μην πιανεται,ή να πιανεται επιπολαια και στις πρωτες μανιβελιες να ξεκαρφωνεται.Υπομονη να νιωσουμε το τραβηγμα του καλαμιου οπως σε ενα τυπικο minnow,και μετα καρφωμα.
3ον.Η πιο στενη πλευση στο walk the dog βοηθαει τα ψαρια να κεντραρουν το δολωμα.Μικρα χτυπηματα κανουν πιο στενη πλευση,μπορει να μην την καλοβλεπουμε οταν ειναι σε αποσταση το τεχνητο,αλλα την βλεπουν τα ψαρια.Μεγαλυτερα χτυπηματα κανουν πολυ ανοιχτη πλευση,η οποια ειναι γαματη σε εμας,αλλα επειδη ειτε το χερι μας δεν ειναι σταθερο ρομποτικο,ειτε απο μια ριπη ανεμου ,το τεχνητο  κανει ακανονιστη πλευση και ενω το ψαρι κανει επιθεση στο σημειο Α που περιμενει να παει το τεχνητο,αυτο σε χιλιοστο του δευτερολεπτου βρισκεται 20 ποντους μακρυτερα,με συνεπεια να αστοχει.
Αυτα και ελπιζω να βοηθησα.

Kαι μια απελευθερωση

Top water tests.Duel silver dog.

Toν τελευταιο καιρο εχουμε κολησει με τα τεχνητα επιφανειας.Λιγο οι ρηχαδουρες που ειναι παμπολες στα μερη μας,λιγο οι εντυπωσιακες επιθέσεις στον αφρό,λίγο και το ψάξιμο με διαφορετικά τεχνητά,πλέον είναι  τα πρώτα που θα πέσουν,και εχουν την μερίδα του λέοντος στον χρόνο παραμονής στο νερό.Το αγαπημένο μου ειναι το duel silver dog.Eχει αρκετα χρωματα.

Eχω παρει το 90αρι σε ροζ,και κεφαλλο.Η ιδιομορφια του ειναι οτι αν το δουλευεις με την μυτη του καλαμιου χαμηλα ,στο τεχνητο βυθιζεται η μουρη του μεσα στο νερο.Αν το δουλευεις με την μυτη ψηλα,ερχεται σαν κλασσικο walk the dog.Με βαρος 13 γραμμαρια,οι βολες του ειναι παρα πολυ καλες.

Update: Εδώ και αρκετό καιρό χρησιμοποιώ και το 75αρι στο Lrf με εξίσου καλά αποτελέσματα . Καλοζυγισμένο στο κατάλληλο μέγεθος είναι ένα απο τα καλύτερα τεχνιτά γενικός που έχουν περάσει απο τα χέρια μου.

DAIWA MORETHAN

 MORETHAN X-ROLL 128S-WS

Eρωτας απο την πρωτη ματια που του εριξα.Daiwa Morenthan λοιπον και πραγματικα αν εχει καποιος το shore line shiner θα ηθελα να ακουσω διαφορες...

MORETHAN X-ROLL 128S-WS / 3D Anchovy

 Size : 128mm

Weight : 16.5g

Hook :ΟWNER ST-46 #5

Depth : 30cm - 90cm

Τype : Sinking

 O γαυρος της Daiwa εχει ενα εσωτερικο συστημα απο μπιλιες για να βοηθα στην βολη,αλλα αυτο που μου εκανε εντυπωση απο την χρηση του ειναι η ακριβεια των βολων του.Μαλλον βοηθα και το στενο και αεροδυναμικο σχημα του αλλα πραγματικα εκει που εβλεπα εκει πηγαινε και χωρις αλλαγες κατευθυνσης στον αερα οπως αλλα τεχνητα.

Εχει αρκετα καλη ποιοτητα κατασκευης 

και τις γνωστες σαλαγγιες της owner 

 To τεχνητο εχει μια στενη γλωσσα που του δινει ενα γρηγορο roll και δουλευει καλυτερα με μια μεση ταχυτητα 

και βυθιζεται πιο πολυ με τον ρυθμο ενος suspending παρα ενος sinking,εννοω αρκετα αργα.

Χρωματισμους δεν εχει ιδιαιτερα πολλους,μαλλον τους βασικους 

Η εταιρια δινει 60 κατι μετρα μεγιστη βολη,αρκετα καλη θα ελεγα για αυτα τα γραμαρια.
Στο πρωτο βρεξιμο μια λιτσα δεν μπορεσε να του αντισταθει.

DAIWA MORETHAN X-ROLL 128S-WS